Και να που επιτέλους μπήκε το 2009. Όλοι φυσικά είπαμε ότι θα κάνουμε μια καινούρια αρχή, θα αφήσουμε πίσω το παρελθόν και θα προχωρήσουμε σε ένα διαφορετικό αύριο χωρίς να κάνουμε πάλι τα λάθη του χτες.
Ξεχάσαμε κάτι όμως: οι άνθρωποι δεν αλλάζουν και οι κακές συνήθειες δεν κόβονται! Λέμε ότι θα κόψουμε το τσιγάρο, αλλά το τσιγάρο για μας τους καπνιστές είναι το τέλειο υπόδειγμα της ηδονής. Πάντα θέλουμε κι άλλο γιατί πάντα μένουμε ανικανοποίητοι. Πάντα δικαιολογούμε τα πάθη μας γιατί μας αρέσει να μας εξουσιάζουν και να κυριαρχούν όλο μας το χαρακτήρα. Λέμε ότι θα σταματήσουμε να κάνουμε λάθη όσον αφορά το αντίθετο φίλο, αλλά πάντα κάνουμε για να ξεχνάμε τα παλιά. Και μην αρχίσω καν για το ποτό. Συνεχώς λέμε ότι δεν θα πιούμε και ότι ούτε κατά διάνοια θα τα ανακατέψουμε, αλλά πάντα πίνουμε-ίσως για να μην καταλαβαίνουμε τα λάθη που κάνουμε.
Όσες χρονιές και να αλλάξουν, εμείς θα συνεχίσουμε να κάνουμε τα ίδια λάθη. Και αυτό γιατί είναι στο DNA μας (άτιμο DNA). Ίσως όμως και να τα κάνουμε γιατί
μας κυριεύει αυτός ο αχαλίνωτος πόθος για ζωή. Ίσως έχουμε καταλάβει ότι η ζωή είναι μικρή και απλά εμείς την κάνουμε μικρότερη. Δεν έχει σημασία γιατί κάποια άνθρωποι ζούμε με αυτούς τους ρυθμούς. Απλά δεν μπορώ να καταλάβω γιατί άλλοι μας κατακρίνουν. Μια πρόχειρη ερμηνεία που μπορώ να δώσω είναι γιατί ενσαρκώνουμε όλα αυτά που δεν θα μπορέσουν και δεν θα τολμήσουν ποτέ να κάνουν. Χωρίς βέβαια ποτέ να θεοποιώ τα προλεγόμενα!
Οπότε σύμφωνα με έναν γρήγορο υπολογισμό το 2009 θα είναι εξίσου τρελό όπως και οι προηγούμενες χρονιές. Θα σταματήσουμε να καπνίζουμε όποτε θέλουμε-και αν θέλουμε-θα ερωτευθούμε όποτε είναι να ερωτευθούμε και θα πίνουμε όσο θέλουμε, δικαίωμα μας να γινόμαστε πίτες Οι υπόλοιποι στην πυρά στην πυρά με τις ξενέρωτες! (δεν έχω κάτι με τους υπόλοιπους, αλλά αυτό το κομμάτι έχει πολύ πλάκα, γι αυτό το πρόσθεσα.)
