Τρίτη 25 Νοεμβρίου 2008

Όσο με φτύνεις...κολλάω!


Δεν ξέρω για τις άλλες γυναίκες, αλλά εγώ το παραδέχομαι πως είμαι γραμματόσημο. Αλλά να σας πω κάτι, δεν αγχώνομαι γιατί ξέρω ότι δε είμαι και ο μοναδικός άνθρωπος στον κόσμο. Και οι άντρες και οι γυναίκες είναι ολίγον τι γραμματόσημα! Μας αρέσουν σε όλου τα δύσκολα. Έχουμε τον James Bond μέσα μας, οι δύσ
κολες αποστολές μας εξιτάρουν. Άλλωστε η καθημερινότητα και η ρουτίνα μας κουράζει τόσο πολύ που αγανακτούμε και ψάχνουμε το άγνωστο, την περιπέτεια, το ασυνήθιστο.


Το πιο δύσκολο στην υπόθεση είναι ότι κάπως έτσι είμαι και στις σχέσεις μου. Δεν αντέχω ο άλλος να μου έρχεται σερβιρισμένος στο πιάτο σαν το φαγητό της μάνας μου. Θέλω να μαγειρέψω και εγώ λίγο...πώς να το κάνουμε. Μου αρέσουν τα δύσκολα και τα ακατόρθωτα. Όταν ο άλλος μου κάνει τον δύσκολο σεληνιάζομαι, τρελαίνομαι και επιτέλους αρχίζω να γουστάρω. Καλά , όταν λέμε δύσκολος, αυτό δεν σημαίνει και αδιάφορος. Δώσε μου κάποια σημάδια και μετά παίξε το άνετος , ότι ακόμα το σκέφτεσαι και έτσι. Πώς μου τι δίνει αυτή η συμπεριφορά και ταυτόχρονα πώς μ' αρέσει. Βαράτε με και ας κλαίω δηλαδή.

Μη γελάτε καθόλου, γιατί ξέρω ότι πάνω κάτω όλοι έτσι είμαστε . Ο μαζοχισμός έρχεται πακέτο με το είναι μας. Τι να κάνουμε όμως, το χουμε στο αίμα μας να θέλουμε κάτι περισσότερο από αυτά που ήδη έχουμε. Η απληστία είναι προσόν και μειονέκτημα του ανθρώπου. Δεν συμβιβαζόμαστε εύκολα με το εύκολο και το βαρετό. Καλά, εμείς οι Έλληνες έχουμε κάνει θεό το ''εύκολο'':το εύκολο χρήμα, το εύκολο φαγητό, το εύκολο σεξ, αλλά ξέρω ότι μας αρέσουν πολύ τα δύσκολα, γιατί μας βγάζουν από τη μιζέρια μας.

Δεν υπάρχουν σχόλια: