So much for my χάπι ending..

..Ποτέ δεν είχα το ολόδικο μου happy ending.Αλλά για να είμαι ειλικρινής, δεν φταίνε μόνο οι άλλοι γι αυτό, εγώ δεν το επεδίωξα! Ούτε και σήμερα το λαχταρώ ιδιαίτερα. Ίσως γιατί μέσα σε αυτή τη φράση υπάρχει η λέξη ''ending''. Και σε συνδιασμό με το χάπι...χτυπούν τα καμπανάκια !Δηλαδή...μετά το χάπι...ακολουθεί μια περίοδος στασιμότητας, ρουτίνας, συνήθειας, βολέματος. Ο στάσιμος άνθρωπος θα πρέπει να είναι σαν σακάτης.Δεν του λείπει κάποιο πόδι ή χέρι...αλλά η συνεχής αλλαγή!Δεν ξέρω κατά πόσο νορμάλ είναι αυτό...αλλά η ζωή μου θα'ταν πολύ μονότονη αν δεν όλα συνεχώς επαναλαμβανόντουσαν!Εδω κάποιοι φίλοι μου έχουν βρει ένα μαγαζί στο γκάζι και είναι κάθε μέρα εκεί.Εγώ αρρωσταίνω κάθε φορά που ξαναπηγαίνω!Δεν θέλω μόνιμη δουλειά (που δυστυχώς έχω-γι αυτό έχω και πολλά χόμπυ), δεν θέλω μόνιμο γκόμενο, δεν θέλω μόνιμα στέκια, δεν θέλω να έχω πάντα τα ίδια ρούχα/μαλλιά...κτλ!Το μόνο που δεν θέλω να αλλάξει στη ζωή μου είναι οι φίλοι μου...και ο μισθός φυσικά!λολ